ارتباط با موشک sprint آمریکایی با سرعتی بالغ بر ۱۰ ماخ
در ارتباط با موشک sprint آمریکایی که برای دفاع در برابر بالستیک‌های هسته‌ای دشمن در درون جو طراحی شده بود پرسیدند که با وجود سرعت سرسام آور این موشک و تولید پلاسمای شدید در جو زمین چگونه با این موشک ارتباط برقرار میشد و این موشک حامل چه نوع کلاهک هسته‌ای بود؟ این موشک با سرعتی بالغ بر ۱۰ ماخ در تنها ۱۵ ثانیه گرمای بالغ بر ۳۴۰۰ سانتیگراد تولید میکرد که باعث ایجاد لایه پلاسمای ضخیمی در اطراف موشک میشد که در نهایت از ارتباط راداری معمولی جلوگیری میکرد. در ویدئو بالا می‌بینید که چگونه سرجنگی موشک کاملا در پلاسمای ضخیمی قرار می‌گیرد. سرعت موشک واقعا برای دهه ۷۰ میلادی حیرت انگیز است! برای برقراری ارتباط راداری و دستور برای انفجار کلاهک هسته‌ای پالس‌های بسیار باریک (کمتر از یک درجه) و قدرتمنی با توان دسته کم ۱ مگاواتی توسط ایستگاه زمینی به موشک ارسال میشد، تا بتوان به لایه پلاسما نفوذ کرد و با موشک ارتباط یک طرفه برقرار کرد! در واقع با شدت و بیم بسیار باریک سیگنال موفق شدند این مساله را حل کنند. سایت‌های راداری بزرگ امکان ارسال سیگنال‌های به روز رسانی در فاز میانی مسیر و انفجار را به اسپرینت (حامل کلاهک هسته‌ای کم بازده) می دادند.
این موشک پدافندی هسته‌ای منحصر به فرد با برد ۴۰ کیلومتری که در دهه ۷۰ میلادی آزمایش شد از دو مرحله سوخت جامد با موتور مخروطی تشکیل شده بود، مرحله اول سوزش کوتاهی به مدت ۱.۲ ثانیه داشت و موشک توسط FLUID INJECTION کنترل می شد و مرحله دوم سوزش تقریبا ۱۳ ثانیه‌ای داشت. کنترل مرحله دوم از طریق باله های آیرودینامیکی کوچک به دست می آمد. رهگیری کامل در کمتر از ۱۵ ثانیه انجام میگرفت! انفجار کلاهک با فرماندهی زمینی و در ارتفاعی بین ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰۰ متر صورت می پذیرفت. کلاهک هسته‌ای این موشک طوری طراحی شده بود، که کلاهک هسته‌ای دشمن توسط موج انفجار هسته‌ای و شار نوترونی عظیمی و همچنین پرتو ایکس ساطع شده از بین برود! کلاهک اسپرینت در واقع یکی از به اصطلاح “بمب های نوترونی” بود که در دهه ۱۹۷۰ جنجال زیادی به پا کرد. در این نوع کلاهک‌ها سلاح هسته‌ای حاوی بخشی به نام تمپر نیست و بدین روی شار نوترونی تولید شده در هسته بمب بجای اینکه هسته‌های اورانیومی ۲۳۸ را بشکافد، آزادانه به مسیر خود به بیرون از بمب ادامه می دهند و در صورت برخورد، کلاهک هسته‌ای دشمن را با ایجاد خسارت ناقص و معیوب می کردند.
اسپرینت همچنین برای مقاومت در برابر شوک‌هایی تا ۲۵۰۰۰ g ساخته شده بود، به این معنا که این موشک میتوانست حتی در برابر موج شوک انفجار هسته‌ای پیرامون خود مقاومت کند و از بین نرود! اما این موشک معلوم نیست که چقدر نسبت به emp و تشعشعات هسته ای سخت شده بود. به هر روی آمریکایی ها در ۵۰ سال پیش موشک بسیار خاصی را ساخته بودند که شوروی هم پس از آن به دنبال این دست موشک ها برای دفاع هوایی رفت و نمونه جدیدی از آن که موشک NUDOL باشد را چندی پیش روس‌ها آزمایش کردند که در این پست بیشتر میتوانید بخوانید.
