بی تردید یکی از گام‌های اساسی در پیشرفت پهپادی ایران استفاده از هوش مصنوعی بود که این امکان را ایجاد می‌کند تا پهپاد از داده های حسگرهای متصل به پهپاد برای جمع آوری و پیاده سازی داده های بصری و محیطی استفاده کند. این داده ها پرواز خودکار یا کمکی را امکان پذیر و عملیات را آسان تر می کند و دسترسی ها را افزایش می دهد. پهپادهای مبتنی بر هوش مصنوعی تا حد زیادی به بینایی کامپیوتری (computer vision) متکی هستند و این فناوری پهپادها را قادر می سازد تا اهداف را در حین پرواز شناسایی کنند و امکان ثبت و تجزیه و تحلیل اطلاعات در خود پلتفرم پهپاد را فراهم می کند.
بینایی کامپیوتری از طریق پردازش تصاویر که توسط شبکه عصبی انجام می شود، کار می کند. شبکه عصبی یک معماری لایه ای است که برای پیاده سازی الگوریتم ها در یادگیری ماشینی استفاده می شود. شبکه های عصبی این امکان را برای پهپادها ایجاد می‌کنند که تشخیص، طبقه بندی و رهگیری اهداف را با دقت قابل توجهی انجام دهند. این اطلاعات در لحظه ترکیب می‌شوند و پهپادها را قادر می‌سازند تا از برخورد با یکدیگر جلوگیری کند (اگر به صورت فورمیشن به پرواز در بیایند) و همچنین اهداف زمینی را تعیین و رهگیری کنند.
برای پیاده‌سازی شبکه‌های عصبی در هواپیماهای بدون سرنشین، ابتدا باید الگوریتم‌های یادگیری ماشینی را برای تشخیص و طبقه‌بندی صحیح اهداف در زمینه‌های مختلف آموزش داد. این کار با تغذیه تصاویر مشخص شده خاص در الگوریتم های مربوطه انجام می شود. این تصاویر به شبکه عصبی می آموزند که کدام دسته از اهداف دارای چه ویژگی هایی هستند و چگونه اهداف را از یکدیگر متمایز کند. شبکه‌های عصبی پیشرفته‌تر می توانند بدون نظارت عامل انسانی حتی در حین عملیات به یادگیری ادامه دهند و تشخیص و تجزیه و تحلیل را بهبود ببخشند. یکی از عوامل موفقیت و دقت بسیار قابل توجه در حمله پهپادی ایران به آرامکو عربستان در سپتامبر ۲۰۱۹ استفاده از هوش مصنوعی بود!
