یک موسسه آمریکایی که در مورد برنامه هسته‌ای ایران تقریبا بیش از ۲۰ سال جاسوسی و تحقیق می‌کند، در تجزیه و تحلیلی ادعا کرده است که سانتریفیوژ‌های پیشرفته ایران IR-6 در مقیاس تولید از افت عملکرد شدیدی برخوردار هستند و خروجی این ماشین‌ها در قالب یک زنجیره تنها ۳.۱۴ برابر بهتر از ماشین‌های نسل اول IR-1 است! از جمله علل این افت عملکرد و بهره وری اشاره به قطعات ضعیف استفاده شده در ماشین‌های ایرانی می‌‌داند “زیرا ایران توان تولید فولاد ماراژینگ نداشته و در ساخت قطعات سانتریفیوژ با کیفیت بالا به مشکل برخورده است!”
در اینجا باید گفت که فریب این دست تحلیل‌ها بر اساس دیتا‌های ناقص را نخورید، ایران در ارتباط با سانتریفیوژ‌های IR-6 از عمد از این ماشین‌ها به منظور افزایش طول عمر آنها (به دلیل عدم برخورداری از زیرساخت ها برای تولید انبوه، زیرا که تاسیسات جدیدی در حال ساخت هستند و فعلا نمیتوان چندین هزار سانتریفیوژ در سال ساخت) و همچنین عدم نیاز مبرم به محصول بیش از اندازه مد نظر با تمام پتاسیل استفاده نمیکند، در واقع ماشین‌ها در فرکانس پایین تری در حال حاضر در حال چرخش هستند و حتی در زنجیره‌های نصب هستند که ایده آل برای کار در این مقطع زمانی به دلایل گوناگون نیستند. پیشتر گفته شد که هر چه سرعت خطی ماشین بیشتر باشد، تاثیر قابل توجهی در مقدار خروجی اورانیوم گازی غنی شده خواهید دید. در اینجا هم به نظر می‌‌رسد که ایران از زنجیره‌های IR-6 خود با تمام قدرت استفاده نمیکند، بلکه از آنها در همان حد نیاز و آزمایشات سانتریفیوژی بهره میبرد تا زمان کار جدی فرا برسد! بدین روی این که ادعا میکنند ماشین IR-6 از بهره وری بسیار کمی برخوردار است، بر پایه دیتای غلط استوار بوده و مهمل است! بی تردید اگر ماشین‌های پیشرفته IR-6 خروجی قابل ملاحظه‌ای دسته کم ۸ برابر در مقیاس تولید نسبت به سانتریفیوژ‌های نسل اول ایران نمیداشتند، هرگز ۱۰۰۰ عدد از آنها را بر اساس مصوبه مجلس در تاسیسات هسته‌ای خود نصب نمیکرد یا قصد بر نصب نمیداشت و همان ماشین‌های IR-2m و IR-4 را نصب و در هزینه صرفه جویی قابل توجهی میکردند!
در این تحلیل، ظرفیت سانتریفیوژ IR-6 ایران ۶.۷ کیلوگرم سؤ هگزا فلورید اورانیوم در سال برای هر تک ماشین در نظر گرفته می‌‌شود که جای بس تعجب دارد، وقتی که ظرفیت این ماشین (به صورت تک) ۱۰ سؤ در سال اعلام شده است! به هر روی در این تحلیل آسمان ریسمانی به هم بافته شده است که نمیتوان جدی گرفت! نکته بسیار طنز این تحلیل اینجاست که توسعه و ساخت ماشین‌های IR-6 در ایران را به عنوان شکست معرفی می‌کند! بی تردید وقتی که مرکز جدید ساخت و غنی سازی اورانیوم در نطنز در دل کوهای کرکس آغاز به کار کند و ایران در سال چندین هزار سانتریفیوژ IR-6 تولید کند، جیغتان به آسمان خواهد رفت و تحلیل‌های واقع بینانه تری خواهید نوشت! به هر روی کار از کار گذشته و همچنان به دست و پا زدن ادامه دهید!
