آیا حمله موشکی ایران به سایت هسته‌ای دیمونا باعث انتشار مواد رادیواکتیو میشود؟
برخی از دوستان پرسیدند در یک حمله احتمالی ایران به سایت هسته‌ای دیمونا در پاسخ به حمله رژیم صهیونیستی به تاسیسات هسته‌ای ایران، آیا در سرزمین‌های اشغالی با آلودگی هسته‌ای روبرو خواهیم شد؟ در پاسخ باید گفت که در حمله به یک راکتور هسته ای در حال کار مثل راکتور آب سنگین دیمونا، اینکه این حمله به آلودگی هسته‌ای و آن هم آلودگی قابل توجه هسته‌ای ختم بشود به پارامتر‌های متعددی بستگی دارد، از جمله این پارامتر‌ها، باید در نظر گرفت که توان این راکتور دقیقا چقدر است، هر چه توان بیشتر باشد، محصولات خطرناک رادیواکتیو از جمله سزیوم و یودین هم طبیعتا بیشتر خواهند بود و در محیط میتوانند پخش بشوند، بنابرین دانستن این که توان راکتور چقدر است بسیار در تولید یک آلودگی احتمالی تاثیر گذار خواهد بود، هر چه توان راکتور کمتر باشد، آلودگی نیز کمتر خواهد بود، توان میانگین این راکتور ۷۰ و ماکزیموم توان ۱۵۰ مگاوات حرارتی تخمین زده میشود، اما از آنجا که این راکتور، یک راکتور بسیار قدیمی است و ۶۰ سال از عمر ۴۰ سال در نظر گرفته شده آن می‌‌گذرد، و رژیم صهیونیستی پس از ساخت یک زرادخانه دست کم ۲۰۰ کلاهک هسته ای، به احتمال زیاد نیاز مبرمی دیگر برای فعالیت این راکتور در توان بالا نداشته باشد، بدین روی توان میتواند حتی بسیار کمتر از ۷۰ مگاوات حرارتی باشد!
نکته بعدی که باید توجه بشود این سوال است که سوخت این راکتور هر چند مدت عوض میشود، طبیعتا هر چه سوخت زودتر عوض بشود، محصولات تولید شده خطرناک رادیواکتیوی هم کمتر خواهد بود. برای تولید پلوتونیوم ۲۳۹ (ماده مناسب برای هسته سلاح هسته ای) که در کنار آن دیگر ایزوتوپ‌های پلوتونیومی مزاحم کمتری وجود داشته باشند، یک دوره تابش ۳ ماه بسیار مناسب است که مدت زمان کوتاهی برای تولید دیگر محصولات نامبرده شده خطرناک رادیواکتیوی به شمار می‌‌رود و بدین گونه ریسک آلودگی احتمالی هسته‌ای باز به شدت پایین می‌‌آید.
نکته دیگر این است که رژیم صهیونیستی از یک مدیریت تروریستی و حرفه‌ای برخوردار است، و حتی میتوان متصور بود که این رژیم راکتور دیمونا رو پیش از هر گونه حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران از ترس پاسخ ایران و آلودگی احتمالی، از مدار خارج کرده و راکتور را کلا خاموش و میله‌های سوخت را خارج کند، که در این صورت ابدا آلودگی هسته‌ای در پاسخ نظامی ایران نخواهیم داشت.
در ارتباط با دیگر تاسیسات هسته‌ای مربوطه در سایت دیمونا، به مانند تاسیسات تفکیک پلوتونیومی باید گفت که بسیاری از این تاسیسات حیاتی در اعماق زمین هستند و احتمالا از گزند موشک‌های ایران در امان باشند و در اینجا هم در واقع با خطر آلودگی شیمیایی روبرو نخواهیم بود. بنابرین نتیجه گیری که میتوان کرد این است که نظام ما چون یک نظام اخلاق مدار است، هرچند که مردم ایران خود رادیواکتیوی و شیمیایی در حمله دشمن بشوند و تمایل به پاسخ در ابعاد هسته‌ای و شیمیایی ندارد، بداند که حمله به سایت هسته‌ای دیمونا در واقع هیچ آلودگی هسته ای ایجاد نخواهد کرد و فلسطینیان عزیز هم در این حمله هیچ آسیب نخواهند دید، مخصوصا که این سایت در وسط صحرا هم واقع شده است، بنابرین نظام میتواند با خیال راحت یک حمله گسترده موشکی به این سایت هسته‌ای تروریستی ترتیب داده و آن را در پاسخ به تاسیسات هسته‌ای ایران با خاک یکسان کند که یک ضربه روحی، روانی، و مادی مهلکی بدون هیچ آلودگی به رژیم صهیونیستی و برنامه هسته‌ای این رژیم خواهد بود.
در واقع علاج جلوگیری از هر گونه حمله، الزاما پاسخ به حمله نیست بلکه افزایش سطح بازدارندگی است که آن هم میسر نمی‌شود به غیر از اینکه ایران تصمیم به ساخت یک زرادخانه هسته‌ای دست کم ۲۰۰ کلاهکی بگیرد، در غیر این صورت، اگر به تاسیسات فردو یک حمله هسته‌ای انجام گیرد، این کلاهک های گرما هسته‌ای (بمب هیدروژنی) قابلیت نفوذ فقط چند متری در خاک را دارند، و از قدرت چند صد کیلوتنی هم برخوردار هستند، در بیش از نیمی از ایران (اگر بیشتر نه) مواجه با آلودگی گسترده هسته‌ای خواهیم بود که تصمیم گیران نظام باید خوب در محاسبات خود در نظر بگیرند. در واقع تا زمانی که این زرادخانه هسته‌ای ایرانی ساخته نشده است، ایران زیر تیغ هسته‌ای آمریکا و رژیم منحوس صهیونیستی خواهد بود و هر روز باید تهدیدات و مزخرفاتی که تپاله رژیم صهیونیستی نفتالین بنت از خود ول میدهد مبنی بر اینکه “به ساعت صفر نزدیک میشویم” را بشنویم و تحمل کنیم.
