در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۱ (امروز ۶۱ سال پیش) اتحاد جماهیر شوروی قوی ترین بمب گرما هسته‌ای تاریخ بشریت به نام TSAR BOMBA را منفجر کرد. این بمب با چتری از هواپیمای Tu-95V پرتاب شد تا خلبانان فرصت کافی برای فرار را داشته باشند و در نهایت برای کاهش اثرات تشعشعاتی و رادیواکتیوی در ۴ کیلومتری بالای نویا زملیا منفجر شد. قدرت انفجار این بمب دسته کم ۵۰ میلیون تن TNT تخمین زده شد. برای جلوگیری از ایجاد مواد کثیف رادیواکتیوی تمپر مرحله دوم بمب که غالبا از اورانیوم تضعیف شده ۲۳۸ است، با مواد دیگر غیر قابل شکافت جایگزین شد و بدین روی قدرت انفجاری بمب که پیشتر ۱۰۰ میلیون تن TNT بود، به نصف کاهش پیدا کرد. بیش از ۹۷ درصد از انرژی حاصل شده ناشی از همجوشی هسته‌ای بود! در این بمب بر خلاف سایر بمب‌های گرما هسته ای از دو مرحله اولیه بهره گرفته شده بود، بدین گونه که مرحله دوم بمب به صورت ساندویچی بین دو مرحله اولیه شکافتی قرار گرفته شده بود. این دو مرحله اولیه که در واقع دو بمب بوست شده هسته‌ای هستند، تشعشعات شدید پرتو ایکس از خود آزاد می کنند که در ادامه پس از برخورد با سطح تمپر مرحله دوم، این سطح به صورت کاملا متقارن و همزمان کنده شده و به دلیل پایداری تکانه فشاری شدید به درون تولید می‌‌شود که باعث ایمپلوژن سوخت همجوشی در مرحله دوم می‌‌شود. فشار هایی از این دست تا حتی ۵۰۰ برابر چگالی مواد در حالت طبی میتوانند باشند، این یعنی در ظرف مدت بسیار بسیار کوتاهی (۱۰ نانو ثانیه) مقادیر چشمگیری از سوخت همجوشی که در اینجا دوترید لیتیوم بود، میتوانند مصرف و سوخته بشوند و انرژی وحشتناک عظیمی را آزاد کنند. سوخت همجوشی این بمب بالغ بر ۱۰۰۰ کیلوگرم دوترید لیتیوم بوده است! فشاری که توسط مواد فوق انفجاری به عنوان مثال در قالب لنز‌های انفجاری تولید می‌‌شوند، توان ایمپلوژن تنها ۳ تا ۴ برابری مواد نسبت به حالت طبیعی خود را دارند. بدین روی ایده ایمپلوژن توسط تشعشعات در سلاح هیدروژنی کلیدی و بدون کشف آن ساخت این سلاح سهمگین ممکن نمی بود! جزئیات تسلیحات مرگبار هیدروژنی را میتوانید در کانال نیچر بنده در قالب چندین پست تخصصی مطالعه کنید. آزمایش بعدی کره شمالی نیز از این نوع تسلیحات هسته‌ای خواهد بود که غربی‌ها و کره جنوبی را بد جور پریشان حال کرده است، اما فعلا باید گند هالووین را جمع کنند.
