در مورد موشک سوخت مایع رضوان با برد ۱۴۰۰ کیلومتری و کلاهک جدا شونده پرسیده بودند که در اینجا باید گفت که سپاه پاسداران برای کاهش هزینه و ساده سازی و انبارداری بهتر و ایجاد گزینه سوخت مایع، در کنار موشک سوخت جامد خیبرشکن، روی به استفاده از کلاهک تک مخروطی و بدون بالک در این موشک آورده است. عدم استفاده از بالک‌های هدایتی باعث کاهش اصطکاک و افزایش سرعت به هنگام ورود به جو خواهد شد. طبق اطلاعات منتشر شده سرعت بازگشت به جو ۸ ماخ خواهد بود.
طرح های سه مخروطی (موشک سجیل) نسبت به طرح های مخروطی ساده (موشک رضوان) ضریب درگ بیشتری به دلیل ایجاد امواج شوک در قسمت هایی که خطوط شکسته می‌‌شوند، دارند. در یک طرح تک مخروطی خطوط مخروط پیوسته هستند و بدین روی ضریب درگ کمی دارند! به همین دلیل این کلاهک تک مخروطی ضریب بالستیک بالایی هم دارد، بدین سبب بسیار کمتر تحت تاثیر محیط پیرامون خود پس از بازگشت به جو زمین قرار خواهد گرفت، زیرا مسیر از پیش تعیین شده را سریع پیماش خواهد کرد و بدین روی کلاهک خطای کمتری در مسیر در نظر گرفته شده خواهد داشت. طبق تصویر منتشر شده که چندان واضح هم نیست، به نظر می‌‌رسد که این کلاهک تراستر گازی برای تصحیح خطا در مسیر هم ندارد و در واقع یک کلاهک ساده با ضریب بالستیک بالا است!
اما این دست کلاهک‌ها نسبت به مثلّا کلاهک سه مخروطی در موشک بالستیک سجیل این مشکل را دارند که پس از ورود به جو به دلیل نزدیک بودن مرکز گرویتی (center of gravity) به مرکز فشار (center of pressure) پایدار نیستند، بدین روی باید گفت که در این کلاهک باید این مشکل هم به نحوی حل شده باشد، در غیر این صورت کلاهک به هنگام ورود به جو شروع به رقص و تامبلینگ می‌کند و میتواند کاملا منحرف بشود! مرکز ثقل باید در مقابل مرکز فشار کلاهک موشک باقی بماند (اگر از سطح مقطع کلاهک به نوک موشک نگاه کنید). مرکز فشار تنها با شکل بیرونی کلاهک تعیین می شود و به راحتی قابل محاسبه است. مرکز ثقل کاملاً به آرایش جرم در داخل کلاهک وابسته است.
کلاهک‌های تک مخروطی به دلیل پیوستگی خطوط در شکل از سطح مقطع راداری کمتری نسبت به کلاهک‌های سه مخروطی برخوردار است!
طبق تصاویر نه چندان واضح از کلاهک این موشک باید گفت که این کلاهک مانوور پذیر به نظر نیست و یک مسیر کاملا سهمی و از پیش تعیین شده را پس از جدایش از بوستر خواهد پیمود، به عبارت دیگر سرعت قابل توجه این موشک تنها تمهید این موشک برای فرار از سامانه‌های پدافندی پیشرفته دشمن خواهد بود و اینگونه که به نظر می‌‌رسد کلاهکی غیر پیشبینی نیست!
همچنین باید گفت که CEP این موشک احتمالا در برد ۱۴۰۰ کیلومتر حول و هوش ۵۰ متر باشد که البته با کلاهک سنگینی که دارد قابل جبران خواهد بود. از این موشک احتمالا برای انهدام تاسیسات بزرگ و گسترده دشمن در سرزمین‌های اشغالی استفاده بشود! در واقع میتوان گفت موشک رضوان، توسعه موشک قیام ۱ با کلاهکی قوی تر و بردی بیشتر است! این موشک احتمالا سال‌ها پیش ساخته و اکنون رونمایی شده باشد! در مجموع موشکی دندان گیر از نظر سطح فناوری (مخصوصا برای آن دسته از دوستانی که منتظر HGV هستند) نیست، اما میتواند بسیار اثرگذار و موثر در میدان جنگ باشد!
این موشک طبق تصویر منتشر شده به طور افقی (در حالت خواب) سوخت زده شده و سپس عمودی میشود، به عبارت دیگر موشک یا باید از سیلو در درون سایت موشکی یا از اطراف سایت موشکی بر روی لانچر متحرک پرتاب بشود!
به هر روی باز هم جا دارد که گفته بشود با این موشک‌ها (مخصوصا رضوان که سطح فناوریش نسبت به موشک‌های جدید ایران کاهش پیدا کرده) بازدارندگی برای کشور مخصوصا با طیف گسترده از تهدیداتی که ایران روبرو است، این موشک زمانی خوب خواهد بود که کلاهک آن کهربایی باشد!
