چگونه ماشین‌های سانتریفیوژ به هنگام انبار شدن از بین می‌‌روند؟
پرسیدند چگونه ماشین‌های سانتریفیوژ به هنگام انبار شدن از بین می‌‌روند و وضعیت چگونه میبود اگر ماشین‌ها وصل میبودند اما گازدهی نمیشدند و همچنین تحقیق و توسعه ماشین‌های پیشرفته در احیای برجام به چه صورت خواهد بود؟
انبار کردن ماشین ها، پس از تفکیک قطعات آن، به مانند مگنت ها و دیگر قطعات کلیدی باعث میشود تا ماشین‌ها از بالانس افتاده و خود روتور هم به مرور زمان بالانس خود را به دلیل فرسودگی یا قرار گرفتن تحت تاثیر شرایط محیطی از جمله دما از دست بدهد، و بکارگیری ماشین‌ها بعد از سال‌ها انبار کردن، مستلزم چک دقیق و بالانس مجدد با در نظرگیری دیگر قطعات تفکیک شده است. هر ماشینی پس از مدت‌ها انبار شدن دیگر الزاما قابل بالانس در تلرانس مورد نظر نیست و باید دور انداخته بشود! بنابرین این طور نیست که ماشین‌ها را شما جمع کنید، انبار کنید و هر وقت اراده کردید در بیاورید و به راحتی دوباره استفاده کنید! فارغ از این، استقرار مجداد ماشین‌ها به دلیل برداشته شدن زیر ساخت‌های ماشین ها زمان قابل توجهی را هم در بر خواهد گرفت زیرا در قالب برجام باید زیرساخت‌ها را هم از بین ببرید، به عبارت دیگر وقتی شما زنجیره‌ای از سانتریفیوژ‌ها را مستقر می‌کنید، به زیر ساخت های مربوطه از قبیل وصل شیرآلات (لوله‌های تغذیه گاز و جمع آوری مواد غنی شده)، الکترونیک، سیستم خنک کاری، فشار سنج ها، پمپ ها و غیره نیاز دارید که همه اینها هم باید بر چیده بشوند! همچنین به هنگام بر چیدن زنجیره و انتقال به انبار ماشین‌ها میتوانند آسیب ببنند! در تصاویر بالا میتوانید بهتر ببینید به چه زیرساخت‌های قابل توجهی نیاز است، مخصوصا که سو ماشین‌ها هم پایین باشد!
در زمان اجرای برجام، ایران تعداد قابل توجهی از سانتریفیوژ‌های نسل اول خود را به دلیل صرفا انبار شدن از دست داد! در واقع با محدودیت‌های برجامی تا دسته کم سال ۲۰۳۰، تمامی موجودی سانتریفیوژ‌های ایران یا در انبار و یا به هنگام کار از بین می‌‌رفت! از آنجا که بخش اعظمی (تقریبا ۱۳۰۰۰ ماشین) هم انبار شده بودند، میتوان دید غربی چگونه زیرکانه توان غنی سازی ایران را بدون هیچ حرکتی و با دادن وعده‌های خیالی نابود کردند. غربی‌ها خود اعتراف میکنند، که حتی موساد نمیتوانست این تعداد از ماشین‌ها را از بین ببرد!
فارغ از این، اگر ماشینی در حین کار از بین می رفت، آن را باید با یک ماشین در انبار نگهداری شده جایگزین کنید، و اجازه تولید ماشین‌های نسل یک را در برجام برای جاگزینی ماشین‌های خراب شده ندارید! این یعنی در عین اینکه موجودی انبار به مرور زمان، مخصوصا به دلیل حساس بودن ماشین‌های نسل اول نسبت به خرابی، کاهش می یابد، زنجیره تولید سانتریفیوژ کشور هم که شرکت‌های خصوصی درگیر آن بودند به همراه نیروی انسانی از بین رفت، برای اینکه باید ماشین‌های خراب شده را با ماشین‌های انبار شده جایگزین میکردید زیرا که اجازه تولید نداشتید! در واقع غربی‌ها در اینجا چندین ضربه سنگین به صورت همزمان به هسته‌ای ایران زدند!
آیا بهتر نمیبود ماشین‌ها را وصل نگه می داشتند و فقط گازدهی نمی‌کردند؟
این میتوان گفت از میان همه گزینه‌های موجود از قبیل نابودی، خروج از کشور و انبار کردن، بهترین گزینه برای شهوت رانان برجامی است، مخصوصا که میتوان بلافاصله هم به هر گونه نقض برجام به دلیل حفظ زیر ساخت‌ها و خود ماشین ها پاسخ در لحظه داد، اما در این گزینه هم ماشین‌ها به دلیل عدم کار و Static بودن، به مرور زمان باز بالانس خود را از دست خواهند داد، اما این پروسه در این حالت بسیار دیرتر از انبار کردن به وقوع خواهد پیوست و از پیچیدگی‌‌های انبار داری هم برخوردار نیست! البته بسیار بعید است که غربی‌ها با این گزینه موافقت کنند. اما از این گزینه میتوان به عنوان یک تضمین ذاتی یاد کرد! به هر روی، سانتریفیوژی که نچرخد، به درد لایه جرز دیوار می‌‌خورد چه وصل یا چه در انبار باشد! برجام در واقع صنعت هسته‌ای کشور را در همه سطوح نابود می‌کند، به همین روی تضمین ذاتی و غیر ذاتی در نهایت برای ایران توفیری نخواهد داشت و باید اصل این ننگنامه را از بین برد!
در ارتباط با تحقیق و توسعه ماشین‌های جدید و پیشرفته، در صورت بازگشت به برجام، باید گفت که عملا همچین کار میسر نخواهد بود، و تمامی کار تحقیقاتی روی سانتریفیوژ‌ها خواهد خوابید. وقتی می خواهید یک ماشین جدیدی بسازید، باید چند ده و یا حتی چند صد از این ماشین را ساخته، چک کرده، نصب کرده، گاز دهی کرده، تمام پارامتر‌ها را ثبت کرده، و در واقع باید یک زنجیره از نسل جدید ماشین‌ها را به صورت مداوم آزمایش کرد و در فاز آخر حتی چندین زنجیره را با هم امتحان کنید! این گونه نیست که شما صرفا با ساختن یک تک نمونه، چیزی که آقایان در برجام، از آن به عنوان تحقیق و توسعه (کذایی) یاد میکنند، بتوانید ماشین نسل جدیدی را توسعه بدهید. در صورت احیای برجام هرگونه کار تحقیقاتی و توسعه ممنوع خواهد بود، مگر اینکه نظام پنهانی کار هایی انجام دهد که دور از ذهن نیست! امروزه می‌بینید که در ارتباط با ماشین IR-9 با ۵۰ سؤ UF6 که برای غربی‌ها سم مهلک خواهد بود، به دلیل عدم تولید و نصب و آزمایش در مقیاس یک زنجیره دسته کم، این ماشین فعلا به نقطه ثبات و پایداری و انتهای توسعه خود نرسیده و فعلا با عملیاتی شدن فاصله دارد و در صورت بازگشت به برجام جلوی این پیشرفت مهم گرفته خواهد شد! در گزارشات آژانس تروریستی فعلا صحبت از ساخت یک تک نمونه در نطنز است که برای تکمیل فاز تحقیق و توسعه به هیچ وجه کافی نیست! در واقع اگر این ماشین به ثمر بنشیند، نظام در بحث تولید مواد شکافت پذیر برای تولید یک زرادخانه سلاح هسته ای، جهش کوانتومی خواهد کرد!
نظام باید بی پروا از تمام امکانات در اختیار خود برای توسعه صنعت هسته ای استفاده کند. امروز غربی‌ها در ضعیف ترین موضع خود هستند (که در اوکراین به طور واضح مشهود است) و شرق هر روز رو به رشد است. امید به طناب‌های پوسیده غرب نباید بست! امروز زمانی است که واقعا میتوان ضربه کاری را به غرب زد!
