یکی از بزگترین مشکلات در تسلیحات گرما هسته‌ای (هیدروژنی) مشتعل کردن مرحله دوم بمب توسط مرحله اول است. در این راستا کوچکترین اشتباهی در ارتباط با پخش سریع و دقیق انرژی (به صورت فوتون‌های سافت پرتو ایکس) از مرحله اول و طراحی خود مرحله دوم بمب باعث عدم اشتعال مرحله دوم شده و بازده بمب بدین روی به شدت کاهش پیدا خواهد کرد. در این فیلم بسیار ناب یکی از آزمایش‌های گرما هسته‌ای شوروی سابق را در ۲ سپتامبر ۱۹۵۶ در قزاقستان (در ارتفاع ۱۰۵۰ متری از سطح زمین) را می‌بینید که در آن مرحله دوم بمب با نقصی به احتمال زیاد در طراحی روبرو شده و بدین روی عمل نکرده است! این بمب که از سوی آمریکایی‌ها Joe-25 نام گرفته بود، قرار بر این بود که بازده‌ای بالغ بر به راحتی چند صد کیلوتن TNT تولید کند که تنها در نهایت ۵۱ کیلوتن انرژی آزاد کرد که مربوط به مرحله اول بمب می‌‌شد. قدرت انفجاری ۵۱ کیلوتن برای مرحله اول قابل توجه است که البته از حجم و اندازه بمب میتوان دریافت که عدد قابل انتظاری هم بوده است، اما به هر ترتیب از بازده مرحله اول بمب میتوان به راحتی فهمید که در صورت اشتعال مرحله دوم این بمب توانایی ایجاد چه آتش جهنمی داشت! فقط در بمب به فلش نوری که میزند توجه کنید، و این تنها مرحله اول بود!
