بمب‌های کثیف
یکی از راه‌های که در جنگ یا به عبارتی دیگر در روز واقعه برای زدن ضربهٔ کاری به دشمن از آن میتوان استفاده کرد، بهره گیری از بمب‌های کثیف است. بر خلاف بمب‌های هسته‌ای که بر اثر شکافت یا همجوشی هسته‌ای مقدار زیادی انرژی آزاد می‌کنند، در بمب‌های کثیف از پروسه طبیعیه تجزیه مواد رادیواکتیو استفاده میشود. بر خلاف بمب‌های هسته‌ای، استفاده از بمب‌های کثیف به هدف آغشته کردن محیط به مواد رادیواکتیو و ترس از صدماتی که به دنبال تشعشعات پیش خواهد آمد، است. برای دست یابی به این مهم، مواد انفجاری متعارف و مواد رادیواکتیوکه به صورت پودر درامده ا‌ند باهم مخلوط میشوند. میزان واقعی آسیب بمب های کثیف قبل از هر چیز به نوع تابش، شدت و مدت زمان و همچنین به میزان مواد آزاد شده بستگی دارد. شدت تابش بالا در ارتباط با تجزیه هسته ای سال ها و دهه ها برای فلزات کبالت ۶۰ و ایزوتوپ های سزیوم ۱۳۴ و ۱۳۷، می تواند به طور قابل توجهی آلوده گی منطقه ای برای آینده در بر داشته باشد، در موارد شدید میتواند منطقه را به طور دائم غیر قابل سکونت کند. همچنین عناصر رادیواکتیو دیگری مانند ید ۱۳۱ و استرنتیوم ۸۹ و ۹۰ میتوانند در کبد تیروئید و ریه رسوب کنند و در آنجا منجر به سرطان شوند. از دیگر عوامل مؤثر بر اثر یک بمب کثیف می تواند تراکم جمعیت در منطقه، زمان روز، شرایط آب و هوایی مانند باران، جهت باد و قدرت باد باشد. گرد و غبار رادیواکتیو که توسط بمب تولید میشود یا در جهت باد، یا توسط باران پخش میشود و یا مدت ها روی ساختمان ها و آسفالت خیابان ها باقی می ماند. برخی از مواد رادیواکتیو از نظر شیمیایی با مصالح ساختمانی معمولی مانند بتن، شیشه و آسفالت ترکیب می شوند که تمیز کردن جاده ها و ساختمان ها را پس از بمباران به طور قابل ملاحظه ای دشوارتر می کند. استنشاق گرد و غبار رادیواکتیو معلق در هوا و آئروسل ها به دلیل افزایش قابل توجه خطر ابتلا به سرطان، بیشترین خطر را برای دشمن به همراه دارد.
